Ludzka erlichioza monocytowa jest rzadką chorobą zakaźną należącą do grupy chorób znanych jako ludzka erlichioza. Choroby te wywoływane są przez bakterie należące do rodziny „Ehrlichia”. Zidentyfikowano kilka form ludzkiej erlichiozy, w tym ludzką erlichiozę monocytową, gorączkę Sennetsu i ludzką erlichiozę granulocytarną. Chociaż spowodowane przez różne szczepy bakterii Ehrlichia, zaburzenia charakteryzują się podobnymi objawami.
Objawy ludzkiej erlichiozy monocytowej mogą obejmować nagłą wysoką gorączkę, bóle głowy, bóle mięśni (mialgia), dreszcze oraz ogólne uczucie osłabienia i zmęczenia (złe samopoczucie) w ciągu kilku tygodni po początkowym zakażeniu. Ponadto w wielu przypadkach wyniki badań laboratoryjnych mogą wskazywać na nieprawidłowo małą liczbę krążących płytek krwi (małopłytkowość), zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia) i nieprawidłowy wzrost poziomu niektórych enzymów wątrobowych (transaminaz wątrobowych). U niektórych osób objawy mogą obejmować nudności, wymioty, biegunkę, utratę masy ciała i/lub splątanie. Jeśli LEM nie jest leczone, w niektórych przypadkach mogą rozwinąć się objawy zagrażające życiu, takie jak niewydolność nerek i niewydolność oddechowa. Ludzka erlichioza monocytowa jest wywoływana przez bakterię Ehrlichia chaffeensis (lub E. chaffeensis).
Oznaki i objawy
Ludzka erlichioza monocytowa (LEM) była pierwszą postacią zakażenia ludzką erlichiadą rozpoznaną na Świecie. Początek objawów zwykle występuje około trzech tygodni po ukąszeniu osobnika przez kleszcza przenoszącego bakterię Ehrlichia chaffeensis. Objawy mogą początkowo obejmować gorączkę, dreszcze, bóle głowy, bóle mięśni (bóle mięśni) oraz ogólne uczucie osłabienia i zmęczenia (złe samopoczucie). W niektórych przypadkach na skórze może pojawić się wysypka. Objawy mogą następnie postępować i obejmować nudności, wymioty, utratę apetytu (anoreksję) i/lub utratę masy ciała. Niektóre dotknięte chorobą osoby mogą również odczuwać kaszel, biegunkę, ból gardła (zapalenie gardła) i ból w okolicy brzucha.
W większości przypadków LEM występuje również nieprawidłowy spadek liczby białych krwinek (leukopenia), mała liczba krążących płytek krwi (małopłytkowość) i/lub nieprawidłowy wzrost poziomu niektórych enzymów wątrobowych (transaminaz wątrobowych). Niektóre dotknięte chorobą osoby mogą również doświadczyć zapalenia wątroby (zapalenie wątroby).
W niektórych ciężkich przypadkach ludzkiej erlichiozy monocytowej, jeśli nie jest stosowane odpowiednie leczenie, objawy mogą obejmować duszność, zaburzenia zdolności krwi do prawidłowego krzepnięcia (koagulopatia), potencjalnie prowadzące do krwawienia z przewodu pokarmowego; i/lub nieprawidłowości neurologiczne spowodowane zajęciem mózgu i rdzenia kręgowego (ośrodkowego układu nerwowego [OUN]). Osoby dotknięte chorobą z zajęciem OUN mogą rozwinąć nieprawidłowe zmiany tkanek w mózgu, doświadczyć zapalenia błon ochronnych pokrywających mózg i rdzeń kręgowy (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) i/lub mieć nieprawidłowości w płynie otaczającym mózg i rdzeń kręgowy (płyn mózgowo-rdzeniowy). Objawy neurologiczne mogą obejmować splątanie, nieprawidłową wrażliwość na światło (światłowstręt), sztywność karku, epizody niekontrolowanych zaburzeń elektrycznych w mózgu (drgawki) i (lub) śpiączka. Dodatkowe nieprawidłowości neurologiczne mogą obejmować przesadne reakcje odruchowe (hiperrefleksja), zaburzenia koordynacji ruchów dowolnych (ataksja) i/lub utratę niektórych funkcji motorycznych w okolicy twarzy z powodu upośledzenia jednej lub więcej z 12 par nerwów wychodzących z mózgu ( porażenie nerwu czaszkowego). W ciężkich przypadkach, jeśli HME nie jest leczone, mogą wystąpić zagrażające życiu powikłania, takie jak niewydolność nerek i/lub oddechowa. i/lub utrata niektórych funkcji motorycznych w obszarze twarzy z powodu upośledzenia jednej lub więcej z 12 par nerwów mózgowych (porażenie nerwów czaszkowych). W ciężkich przypadkach, jeśli HME nie jest leczone, mogą wystąpić zagrażające życiu powikłania, takie jak niewydolność nerek i/lub oddechowa. i/lub utrata niektórych funkcji motorycznych w obszarze twarzy z powodu upośledzenia jednej lub więcej z 12 par nerwów mózgowych (porażenie nerwów czaszkowych). W ciężkich przypadkach, jeśli HME nie jest leczone, mogą wystąpić zagrażające życiu powikłania, takie jak niewydolność nerek i/lub oddechowa.
Niektóre osoby dotknięte chorobą mogą mieć łagodniejszą postać ludzkiej erlichiozy monocytowej, doświadczając tylko niektórych objawów typowo związanych z zaburzeniem. Takie objawy mogą obejmować bóle mięśni (bóle mięśni), bóle stawów (bóle stawów), bóle głowy i/lub utratę apetytu (anoreksja). Ponadto uważa się, że niektóre osoby dotknięte HME mogą nie wykazywać wyraźnych objawów (bezobjawowych).
Przyczyny
Ludzka erlichioza, w tym ludzka erlichioza monocytowa , wywoływana jest przez bakterie należące do rodziny „Ehrlichia”. Są uważane za bakterie „gram-ujemne”. Bakterie można uznać za „gram-ujemne” lub „gram-dodatnie”, w zależności od wyników „barwienia Grama”, metody testowania, w której bakterie są barwione różnymi roztworami, aby pomóc w identyfikacji i klasyfikacji bakterii. Takie barwienie może być niezbędne do identyfikacji konkretnej bakterii odpowiedzialnej za zaburzenie zakaźne i określenia odpowiedniego, skutecznego leczenia.
W większości przypadków uważa się, że infekcja Human Ehrlichial jest wynikiem ugryzienia przez kleszcza. Niektóre rodzaje kleszczy służą jako „wektory”, przenoszące bakterie Ehrlichia na ludzi. Wektorem jest każdy organizm, który jest zakażony określonym czynnikiem chorobotwórczym (np. bakterią lub wirusem), przenosi go, a następnie przenosi do innego organizmu, który może następnie zostać zakażony danym czynnikiem chorobotwórczym.
Ludzka erlichioza monocytowa jest wywoływana przez bakterię o nazwie Ehrlichia chaffeensis (lub E. chaffeensis). E. chaffeensis jest przenoszona przez wektory kleszczowe, takie jak kleszcz Lone Star (Amblyomma americanum) i amerykański kleszcz psi (Dermacentor variabilis). Skład genetyczny E. chaffeensis jest blisko spokrewniony z dwoma innymi typami bakterii Ehrlichia, tj. Ehrlichia canis i Ehrlichia ewingii. Wiadomo, że obie te bakterie Ehrlichial powodują Ehrlichiosis u psów. Ponadto stwierdzono, że bakteria E.ewingii powoduje nowo rozpoznaną postać ludzkiej erlichiozy.
W ludzkiej monocytowej erlichiozie bakteria Ehrlichial (E. chaffeensis) rozprzestrzenia się przez naczynia krwionośne i limfatyczne. Limfa, płyn ustrojowy, zawiera komórki, które pomagają zwalczać infekcje. E. chaffeensis atakuje następnie pewne komórki (monocyty i makrofagi), które odgrywają zasadniczą rolę w układzie odpornościowym organizmu, pochłaniając i trawiąc mikroorganizmy (fagocytoza), takie jak bakterie i inne obce materiały. Inwazyjne bakterie Ehrlichial rosną w jamach związanych z błoną (wakuolach) w monocytach i makrofagach we krwi i niektórych tkankach ciała (np. szpik kostny, węzły chłonne, wątroba, śledziona, nerki, płuca i płyn otaczający mózg i rdzeń kręgowy przewód [płyn mózgowo-rdzeniowy]).
Dotknięte populacje
Infekcja HME najczęściej występuje na obszarach wiejskich w maju, czerwcu i lipcu. Teoretycznie choroba ta dotyka mężczyzn i kobiety w równej liczbie. Jednak w obserwowanych przypadkach około 80 procent dotkniętych chorobą osób to mężczyźni, a około 20 procent to kobiety. Zakażenie występuje zwykle, gdy osoby uczestniczą w zajęciach rekreacyjnych lub zawodowych, które narażają je na obecność kleszczy.
Diagnoza
Ludzka erlichioza monocytowa może być zdiagnozowana na podstawie dokładnej oceny klinicznej, charakterystycznych wyników i specjalistycznych testów laboratoryjnych. Badania krwi mogą ujawnić wyniki często związane z ludzkimi erlichiozami, takie jak nieprawidłowo niski poziom płytek krwi (małopłytkowość), niski poziom niektórych białych krwinek (leukopenia) i/lub podwyższony poziom niektórych enzymów wątrobowych (takich jak aminotransferaza asparaginianowa [AST ] i aminotransferaza alaninowa [ALT]). W niektórych przypadkach badania laboratoryjne mogą ujawnić nieprawidłowości płynu mózgowo-rdzeniowego. Ponadto zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej mogą ujawnić nieprawidłowości w płucach (np. nacieki w płucach, zwiększony płyn w płucach).
Badanie rozmazów krwi pod mikroskopem wykorzystującym wiązkę elektronów (mikroskopia elektronowa) może ujawnić skupiska bakterii w jamach błonowych (wakuolach) w niektórych komórkach (np. monocytach); jednak takie skupiska mogą nie być widoczne na wczesnym etapie infekcji. W niektórych przypadkach można następnie przeprowadzić dodatkowe specjalistyczne badania laboratoryjne, aby pomóc w ustaleniu i/lub potwierdzeniu diagnozy określonej infekcji bakteryjnej.
Specjalistyczne testy laboratoryjne mogą obejmować pośrednie testy immunofluorescencyjne (IFA) przeprowadzane na płynnej części krwi osoby dotkniętej chorobą (surowicy). Przeciwciała, które są białkami wytwarzanymi przez niektóre białe krwinki, pomagają organizmowi zwalczać toksyny i atakujące mikroorganizmy. W pośrednich testach immunofluorescencyjnych ludzkie przeciwciała są znakowane specjalnymi barwnikami fluorescencyjnymi i używany jest mikroskop ze światłem ultrafioletowym, co umożliwia naukowcom obserwację odpowiedzi przeciwciał na określone mikroorganizmy.
Testy IFA były używane do potwierdzania diagnozy wszystkich znanych typów infekcji Human Ehrlichial. Jednak w przypadku ludzkiej monocytowej erlichiozy (HME) bakteria odpowiedzialna za zakażenie (Ehrlichia chaffeensis) nie została scharakteryzowana i zidentyfikowana (wyizolowana) do 1991 roku. Dlatego przez wiele lat infekcję HME diagnozowano na podstawie obserwacji odpowiedzi przeciwciał we krwi pacjenta serum do bakterii odpowiedzialnej za psią erlichiozę, Ehrlichia canis, bakterię bardzo podobną genetycznie do E. chaffeensis. Od czasu wyizolowania E. chaffeensis w 1991 r. przypadki HME zostały potwierdzone przez testy IFA, które mierzą odpowiedź przeciwciał na samą E. chaffeensis lub blisko spokrewnione E. canis.
Mierzalny diagnostyczny wzrost odpowiedzi przeciwciał na bakterie Ehrlichia może wystąpić dopiero po około trzech tygodniach od wystąpienia ludzkiej erlichiozy monocytowej. W rezultacie początkowe wyniki IFA w surowicy krwi mogą w niektórych przypadkach być ujemne. Dlatego w niektórych przypadkach można zastosować bardziej czułe techniki testowania, które mogą pomóc w ustaleniu wczesnej diagnozy.
Jednym z takich procesów, zwanym reakcją łańcuchową polimerazy (PCR), jest technika laboratoryjna, w której sekwencje DNA (zawierające informację genetyczną organizmu) mogą być szybko kopiowane w kółko. Umożliwia to dokładną analizę DNA, pomagając w identyfikacji danego organizmu. PCR przeprowadzony na niektórych bakteryjnych sekwencjach DNA uzyskanych z próbek krwi pacjentów może potwierdzić zakażenie ludzkim Ehrlichial określonym szczepem Ehrlichia. Do ustalenia wczesnej diagnozy zakażenia ludzkiego Ehrlichial w niektórych przypadkach HME zastosowano metodę PCR.
Informacje zawarte w literaturze medycznej wskazują, że ponieważ może być trudno odróżnić infekcję ludzką, taką jak ludzka erlichioza monocytowa, od innych chorób, które również charakteryzują się wysoką gorączką (choroby gorączkowe), erlichioza powinna być brana pod uwagę u każdego pacjenta z wysoką gorączką. , małopłytkowość i leukopenia, która niedawno została narażona na kleszcze. Ponadto chorobę należy rozważyć u osób z wysoką gorączką, silnym bólem głowy i objawami neurologicznymi, szczególnie na obszarach, na których występuje zakażenie HME oraz w szczytowych okresach występowania takiego zakażenia.
W przypadku podejrzenia LEM nie należy opóźniać leczenia do momentu potwierdzenia rozpoznania za pomocą testów IFA, ponieważ dodatnia odpowiedź przeciwciał może wystąpić dopiero kilka tygodni po początkowym zakażeniu. Terapię należy rozpocząć jak najszybciej po wystąpieniu objawów.
Terapie standardowe
Leczenie
Leczenie ludzkiej erlichiozy monocytowej zwykle obejmuje standardowe dawki antybiotyków tetracyklinowych. Alternatywnie można zastosować terapię doksycykliną. W ciężkich przypadkach zakażenia HME może być konieczna hospitalizacja. Inne leczenie jest objawowe i podtrzymujące.
Zapobieganie
Osoby na obszarach geograficznych, które są narażone na kontakt z wektorami kleszczy w przypadku zakażenia Ehrlichial, powinny rozważyć podjęcie pewnych kroków w celu zapobiegania zakażeniu. Takie kroki powinny obejmować noszenie koszul z długimi rękawami, długich spodni i czapek; noszenie jasnych ubrań, aby kleszcze były bardziej widoczne; używanie środków odstraszających owady; i dokładnie sprawdzaj ich ubrania i skórę (zwłaszcza skórę głowy i kark) po przebywaniu na polach lub obszarach zalesionych.
Terapie badawcze
Wstępne badania laboratoryjne (in vitro) wykazały, że bakteria wywołująca ludzką erlichiozę monocytową (E. chaffeensis) może być wrażliwa na lek przeciwbakteryjny rifampinę. Potrzebne są dalsze badania, aby ustalić, czy ryfampicyna byłaby bezpieczną, skuteczną terapią w leczeniu HME.
Prowadzone są badania mające na celu określenie geograficznego rozmieszczenia różnych form infekcji ludzkiej Ehrlichial; zbadać, czy infekcja jednym szczepem bakterii Ehrlichia może skutkować odpornością na inne szczepy; i określić częstość występowania infekcji Human Ehrlichial wśród osób, które nie wykazują wyraźnych objawów (infekcja bezobjawowa).
